Το ΠΑΣΟΚ αριθμεί ήδη 33 χρόνια ζωής και οι ρίζες του φτάνουν πολλά χρόνια πίσω στο χρόνο της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Στα 33 αυτά χρόνια ζωής έχει καταφέρει να εκφράσει μακροχρόνια αιτήματα, ελπίδες και οράματα του Ελληνικού λαού. Έχει αγαπηθεί με πάθος, έχει μισηθεί επίσης με πάθος και ποτέ δεν υπήρξε αδιάφορο. Στα 33 αυτά χρόνια έχει κάνει λάθη, πολλές φορές έχει μάθει από αυτά άλλες όχι. Στα 33 αυτά χρόνια έχει αποδείξει ότι ξέρει να δίνει και να κερδίζει μάχες. Είναι καιρός να μάθει να χάνει. Είναι καιρός να ωριμάσει. Να αποδείξει όπως έκανε πολλές φορές στο παρελθόν ότι έχει ακόμη την ικανότητα να λαμβάνει τα μηνύματα της κάθε εποχής και να τα μετουσιώνει σε πρόγραμμα, πολιτικές θέσεις και πρακτικές.
Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι ένας αόριστος αυθύπαρχτος και αποκομμένος από την κοινωνία πολιτικός Οργανισμός. Το ΠΑΣΟΚ είμαστε όλοι εμείς: Παλιά και νέα μέλη, φίλοι, ψηφοφόροι, σκεπτόμενοι άμθρωποι, πνεύματα ανήσυχα. Είμαστε όλοι εμείς που είτε συμμετέχουμε σε όργανα είτε όχι, έχουμε μια κοινή ανησυχία: Το μέλλον αυτού του τόπου και αυτού του λαού.
Για το ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει να υπάρχουν αδιέξοδα διλήμματα. Μετά την οδυνηρή ήττα στις εκλογές της 16ης του Σεπτέμβρη, ο ίδιος ο πρόεδρος του, Γιώργος Παπανδρέου, άνοιξε το θέμα της ηγεσίας. Πολλά έχουν ακουστεί αυτές τις λίγες μέρες από τότε. Έχω αποφύγει να τοποθετηθώ δημόσια στο θέμα για λόγους αρχής. Πριν το κάνω, θέλω να καταθέσω την άποψή μου.
Το ίδιο το βράδυ των εκλογών, δήλωσα δημόσια σε τηλεοπτική εκπομπή τοπικού καναλιού της Θεσσαλίας ότι είμαστε αντιμέτωποι με μια οδυνηρή ήττα. Ήττα εντυπώσεων, εικόνων και πειθούς. Όχι ήττα προγραμματικών θέσεων. Είναι πεποίθησή μου που προέρχεται από την προεκλογική μου εκστρατεία ότι σ' αυτές τις εκλογές δεν ηττήθηκε το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ. Ηττήθηκε η εικόνα που η κοινωνία εισπράττει από εμάς. Δεν πείσαμε στα τρία και μισό αυτά χρόνια ότι αλλάξαμε, ότι πήραμε το μήνυμα της εκλογικής ήττας του 2004, ότι αυτή τη φορά θα είμαστε καλύτεροι, ωριμότεροι, αποτελεσματικότεροι. Δεν πείσαμε ότι μπορούμε να κυβερνήσουμε καλύτερα. Δεν πείσαμε γιατί - όπως σοφά παρατήρησε ο Μίμης Ανδρουλάκης - το "κάδρο" του ΠΑΣΟΚ παρέμεινε το ίδιο. Τα ίδια πρόσωπα που - δίκαια ή άδικα - απαξιώθηκαν από πρακτικές παρέμειναν στο προσκήνιο. Πρόσωπα των οποίων η φήμη θα προηγείτε πάντα του λόγου των. Δεν πείσαμε γιατί ο ηγέτης του κινήματος - καλώς η κακώς - δεν έπεισε ότι μπορεί ή θέλει να αλλάξει αυτή την εικόνα, αυτό το κάδρο. Δεν πείσαμε γιατί αντιμετωπίσαμε τον ψηφοφόρο σαν "καταναλωτή" συνθημάτων και λαμπερών προσώπων. Δεν πείσαμε γιατί, ως κόμμα, έχουμε χάσει από καιρό την επαφή με το κοινωνικό γίγνεσθαι, έχουμε αποδεχτεί την ύπαρξη μηχανισμών σε αντικατάσταση πολιτικών πρακτικών, έχουμε αποδεχτεί τον παραγοντισμό αντί της πολιτικής έκφρασης στην κομματική ιεραρχια.
Η σημερνή συγκυρία είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να αποδείξουμε ότι μπορούμε να αλλάξουμε και να εκφράσουμε ξανά ένα πλειοψηφικό ρεύμα εξουσίας. Στη σημερινή συγκυρία δεν περισσεύει κανένας. Μικρόνοοι διαχωρισμοί σε προεδρικούς και εκσυγχρονιστές, αριστερόστροφους και κεντρώους δεν έχουν θέση. Τώρα μπορούμε και πρέπει να εκφράσουμε την λαϊκή θέληση για ριζικές αλλαγές. Στην καθημερινότητα, στην παιδεία, στο περιβάλλον, στη δημόσια διοίκηση, στις σχέσεις του πολίτη με το κράτος, στην υγεία, στην κοινωνική ασφάλιση. Τώρα είναι η ευκαιρία να πούμε αλήθειες. Οδυνηρές ίσως αλλά αλήθειες.
Να πούμε ότι ανεχτήκαμε φαινόμενα διαφθοράς στο δημόσιο βίο αλλά τώρα είμαστε έτοιμοι να το αλλάξουμε αυτό θεσμικά. Να θωρακίσουμε το κράτος με νόμους και μηχανισμούς ελέγχου και διαφάνειας. Να συγκρουστούμε με συμφέροντα που οι ίδιοι δημιουργήσαμε.Να σπάσουμε πελατειακές σχέσεις που οι ίδιοι θρέψαμε και εκμεταλλευτήκαμε. Να χτυπήσουμε τη διαφθορά σε όλα τα επίπεδα.
Να πούμε ότι το ασφαλιστικό είναι το μεγάλο πρόβλημα που πρέπει άμεσα να λυθεί προς όφελος των εργαζομένων, των συνταξιούχων και των ταμείων τους.
Να θέσουμε το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής ως πρώτη προτεραιότητα με έργα και πράξεις και όχι γενικόλογα, αόριστα και γραφειοκρατικά.
Να υπερασπιστούμε τον δημόσιο χαρακτήρα της υγείας και της παιδείας, δίνοντας πόρους αλλά ελέγχοντας και αξιολογώντας τις διοικήσεις ιδρυμάτων για τον τρόπο που διαχειρίζονται τα χρήματα του Ελληνικού λαού.
Είναι προφανείς οι ευθύνες της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ και του προέδρου του Γ. Α. Παπανδρέου. Οι κοινώνιες δεν αλλάζουν και οι εκλογές δεν κερδίζονται με καλές προθέσεις. Οι ηγέτες δεν κρίνονται από τις προθέσεις τους αλλά από το έργο τους. Είναι επίσης προφανής η απουσία προθέσεων του Βαγγέλη Βενιζέλου. Περιμένω να ακούσω τις τοποθετήσεις τους, την αυτοκριτική τους, αυτοκριτική με ειλικρίνεια και σε συγκεκριμένα θέματα, τις θέσεις τους σχετικά με τα μεγάλα θέματα που αφορούν τον τόπο, τις απόψεις τους σχετικά με την λειτουργία του κόμματος. Μετά από αυτό θα πάρω θέση.
Έχω τονίσει σε κατ' ιδίαν συζητήσεις ότι το κόμμα μας μοιάζει με καράβι. Το σκαρί είναι γερό. Αντέχει. Όποιος θέλει να αναλάβει καπετάνιος θα πρέπει να αποδείξει πρώτα ότι ξέρει να το κουμαντάρει. Ύστερα θα πρέπει να μας δείξει που θέλει να το πάει και να μας ανακοινώσει τη ρότα που θα χαράξει. Διαφορετικά θα ξανασυζητάμε τα ίδια στην επόμενή μας πρόσκρουση σε ξέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου